بسم رب الشهدا

محمد تقي جان  

سلام :

قلم را ياراي نوشتن نيست امَا چه ميتوان كرد؟

وقتي صبح روز يكشنبه زمزمه پروازت در روستا پيچيد ، به خودمان اجازه نمي داديم كه باور كنيم . حتي زماني كه قامت صنوبرانه ات را در بي نظيرترين تشييع شهر نكا ، به دوش مردمان ديديم ، باز هم ، باورش برايمان سخت بود و وقتي كمر شكسته " حميد " و " جواد " را ديديم ، كم كم باورمان شد كه حالا برايت اشك بريزيم ديگر باور كرديم كه زائر حرم حضرت زينب (س) براي سفر چاووشي خواني نمي خواهد وبايد تابلوي خيابانهاي روستا را اصلاح كنيم و بگذاريم " كوچه محمد تقي سالخورده ، گل پر پر مدافع حرم "

دوست عزيز ، همدل و همنشين محرم و رمضان ها در حسينيه و مسجد ، جاي خالي ات را بين جوانان روستا با كدام گل پر كنيم ؟!

مي خواهيم تبريك بنويسيم ، امَا دل هاي شكسته پدر و مادرت تسليت مي خواهند و ميخواهيم تسليت بنويسيم ، شكوه نامت تبريك مي خواهد .

محمد تقي جان

زينب كوچولويت را چه آموختي كه صبر او ، مادرش و خواهرانت ، كبوتر خيال ما را به كوچه پس كوچه هاي كوفه و شام ميبرد و صبر بزرگ زينب (س) را در بزرگترين مصيبت بشريت ، به ياد مي آورد ؟!

دوست عزيز 29 سال محبت هاي برادرانه ، نامت را چنان در دل جوانان ، كه نه ، حتي پيرمردهاي روستا حك كرده است كه حتي فراق 29 ساله هم نمي تواند آن را از ياد ببرد .

هم نشيني با شهداي روستا كه سالهاي سال در يادواره هايشان مينشستي و از صداقتشان ميگفتي ، گواراي وجودت باد و ما نيز غم دوريت را چون غم هجران يوسفعلي اسدي ، رسول انصاري ، علي خليلي ، مراد علي سليمي ، علي اكبر نوروزي ، رجبعلي ميرزاپور ، شكراله فردوسي ، قاسم خادمي ، محمد حسن اسدي و گمنام نام آور تحمل خواهيم كرد و راهت را در دفاع از حريم اهل بيت ادامه خواهيم داد.