فاضل صدقی
نتايج جستجوی شما در مجموع 4 نتیجه داشت که در 1 صفحه قابل رویت است
|
....و مطبوعات غربي بر ضد عراق چرخش كرده اند. بعدها يكي از نظاميان ارتش عراق طي تحليلي در روزنامه السفير در مورد نتايج استراتژيك عراق نوشت: هنگامي كه نيروهاي ايراني با آتش بس موافقت كردند، رهبري عراق ابتكار عمل را در دست داشت و در يك اشتباه استراتژيك بزرگ افتاد و شديداً به ايران حمله كرد؛ به خصوص در منطقه خوزستان، به نزديكي هاي اهواز كه رسيد، ناگهان تغييري در ايران مشاهده شد و ايراني كه از كمبود نيروهاي داوطلب رنج مي برد، ناگهان حركت خروشان ملي را كه ديد شور و شوقي در محافل مردمي ايران ايجاد كرد. تاريخ پيدايش سازمان مجاهدين خلق (منافقين) سازمان مجاهدين خلق ايران(منافقين) در شهريور ماه سال 1344 توسط محمد حنيف نژاد و سعيد محسن و اصغر بديع زادگان تاسيس شد. بنيانگذاران اين سازمان كه از جوانان مسلمان و از اعضاي نهضت آزادي بودند، پس از قيام 15/3/1342 متاثر از تحولي كه آن قيام در جامعه ايجاد كرده بود و با تصور ناموفق بودن قيام مردمي، مشي مسلحانه را بر روش سياسي نهضت آزادي و شيوه انقلاب مردمي امام خميني(س) ترجيح دادند و سازماني تحت نام سازمان آزادي بخش ايران و بعدها در سال 1350 به عنوان سازمان مجاهدين خلق ايران را پايه گذاري كردند. اين سازمان با توجه به برداشت هاي سطحي از اسلام و نداشتن عمق لازم در مباني ديني و مذهبي، در ديدگاه هايش تبعيت از مرجعيت و ولايت فقيه جايي نداشت و آموزش هاي سياسي و ايدئولوژيك آن بر پايه مطالب فرا گرفته از آموزه هاي ماركسيستي بود. تغيير رسمي ايدئولوژي سازمان، در سال 1354 اتفاق افتاد. در فاصله سال هاي 1350- 1353 بيشتر اعضاي آن كشته شده يا به زندان افتادند و يا به خارج از كشور گريختند، و پس از پيروزي انقلاب اسلامي، دوباره وارد صحنه تحولات كشور شدند. اين سازمان، از جمله نادر سازمان هايي بود كه به قانون اساسي راي مثبت نداد. بعدها مشي مبارزه مسلحانه در پيش گرفت، كه متعاقباً رهبر و عده اي از اعضاي آن به خارج از كشور فرار كرده و در فرانسه مستقر شدند. به دنبال بهبود روابط دو كشور ايران و فرانسه، در سال 1364 به عراق پناهنده شدند. صدام حسين، رييس جمهور وقت عراق، تا آن زمان از اعضاي اين سازمان در زمينه جاسوسي و عمليات نظامي عليه ايران بيشترين بهره برداري را كرد. پس از اشغال عراق توسط آمريكا، اين گروهك عملاً و رسماً به يونيفورم پوشان آمريكا پيوستند. از جمله سازمان هايي كه حتي به رغم يورش نظاميان عراق به خاك ايران و به لحاظ مخالفت هاي ذاتي كه با انقلاب اسلامي و نظام جديد داشت و دفاع در برابر متجاوزين را جنگ ارتجاعي مي ناميدند، گروهك منافقين بود. در عني حال، اسناد فراواني وجود دارد كه همين سازمان در راستاي نفوذ در ميان صفوف رزمندگان و جاسوسي به نفع دشمن، گاهي اوقات تعدادي از نيروهاي خود را به جبهه ها روانه و چنين وانمود مي كرد كه در كنار ساير توده هاي مردم، در امر دفاع از كشور حضور دارد. بر اين اساس، چنين تحليلي، مجوز ورود به جنگ را به آنان نمي داد؛ مگر توجه به اهدافي استراتژيك كه سازمان در مسير آنها قدم برمي داشت و ضربه به جمهوري اسلامي ايران در راس آن قرار داشت. عمده ترين هدفي را كه آنان در اين زمينه تعقيب كردند، در واقع تبديل جنگ مزبور به يك جنگ داخلي بود كه به تعبير آنان، به عنوان رهايي خلق هاي تحت ستم!! بايد صورت مي گرفت. در حقيقت، اين نهايي ترين هدفي بود كه اين نيروها در صورت داشتن توان لازم و برخوردار بودن از شرايط مساعد، بايد به آن مي پرداختند و در صورت مساعد نبودن شرايط يا نداشتن توان لازم، بايد به تمهيدات سياسي- نظامي اين هدف پرداخته و شرايط لازم را براي تحقق آن به وجود مي آوردند. در زمينه تمهيدات سياسي، دامن زدن به نارسايي ها و بحران هاي اجتماعي- اقتصادي ناشي از جنگ و تبديل آنها به نارضايتي مردم، از عمده ترين مسائلي بود كه در دستور كار نيروهاي ماركسيستي قرار گرفت. از نظر آنان، در زمينه تمهيدات نظامي، هدف اصلي ظرافت خاصي پيدا مي كرد؛ يعني بايد تا آن جا كه ممكن بود، از توان نظامي كشور اطلاعات كسب شود و همين طور بايد نقاط ضربه پذير بررسي شده و مناسب ترين موقعيت براي زدن ضربه اي كاري، انتخاب شود، لذا سنجش كيفيت نيروهايي كه نظام مي تواند به درگيري هاي داخلي اختصاص دهد، بررسي دقيق نقاط ضعف در جبهه ها ( در زمينه تجهيزات، آرايش نيروها و مهارت هاي نظامي)، به دست آوردن طرح هاي نظامي كه در جبهه ها عمل مي شد، شناسايي مراكز حساس و بررسي نحوه و ميزان نفوذ در آنها، و همچنين برنامه ريزي دقيق براي تدارك هر چه بيشتر امكانات نظامي، ذخيره سازي مهمات و پيش بيني مقدمات لازم براي آنها، در دستور كار سازمان قرار داشت و اعضاي گروهك ماموريت داشتند به اين موارد مهم دست يابند. بر اين اساس، در طول جنگ تحميلي، اين سازمان به دفعات مزاحمت ها و مشكلاتي را براي رزمندگان و مدافعان كشور فراهم كرد و از طريق نفوذ و جاسوسي، عمليات شناسايي در جبهه ها و عمليات تروريستي در داخل، خدمات شايان توجهي به دشمن كرد. طراحي و اجراي عملياتي با نام فروغ جاويدان با همراهي و مشاركت نظاميان عراقي در جبهه مياني، از جمله اقدامات زنجيره اي گروهك منافقين به شمار مي آيد كه مصادف با روزهاي پاياني جنگ تحميلي، جامعه اسلامي و ملت ايران را با چالشي خيانت آميز مواجه كرد. عملكرد سازمان منافين در طول جنگ تحميلي عملكرد سازمان به منزله يك نيروي مخالف، در حد و اندازه اي بود كه پيش از آغاز جنگ تحميلي، رژيم بعثي عراق از تحليل ها،مواضع و نشريات سازمان بهره برداري مي كرد؛ اقدامي كه موجب شد تا منافقين بر اساس تاكتيكشان در دوره مزبور، در مقابل آن واكنش نشان دهند و سخنگوي آنان به عراق هشدار دهد كه مجاهدين را سبب ترفندها و معامله گري هاي سياسي خود قرار ندهد ؛ چرا كه به قول سازمان، آنان قبلاً رژيم عراق را آزموده بودند و وقتي با شاه ... به توافق رسيدند، انقلابيون و ترقي خواهان ايراني را از عراق اخراج كردند و راديويشان نيز يكباره چنان موضعي را اتخاذ كرد كه گويي در ايران هيچ خبري نيست. سازمان با آغاز جنگ تحميلي عراق عليه ايران، موضع فريبكارانه اي را اتخاذ كرد؛ به اين ترتيب كه در اعلاميه هاي آغازين خود، ضمن محكوم كردن تجاوز عراق، حضور نيروهاي خود را در جبهه ها، به تجويز مقامات كشور منوط دانست. با اين همه، 7 روز پس از آن، در اطلاعيه ديگري، از حضور نيروهاي خود در جبهه هاي جنگ خبر داد. كمتر از يك ماه از آغاز جنگ نگذشته بود كه دادستان انقلاب اسلامي آبادان 41 نفر از اعضاي مجاهدين خلق را به اتهام جاسوسي بازداشت كرد. سازمان در اطلاعيه خود در تاريخ 27/8/1359، اين اقدام را ادامه فشارهاي وارده بر اين تشكيلات دانست و اعلام كرد: دادستاني انقلاب آبادن، حكمي در مورد خروج گروه هاي سياسي، از جمله مجاهدين خلق را از اين شهر صادر كرده و براي اين كار 24 ساعت مهلت داده است. تا آن جا كه به مجاهدين خلق مربوط است، در واقع، اين حكم آخرين حلقه از سلسله فشارهاي مستمري است كه از اولين روزهاي آغاز نبرد مقاومت در مقابل عراق، بر نيروهاي ما كه در سنگرهاي مقدم نبرد در كنار مردم بوده اند، وارد مي شود. آنان در حالي مدعي حضور در جبهه ها بودند كه اساساً در تحليل هايشان اين جنگ را جنگ ارتجاعي و ناعادلانه اي مي دانستند. از نظر آنها، انگيزه ايران از اين جنگ، صدور انقلاب و انگيزه عراق، قطب شدن در منطقه و ادعاهاي مرزي است. به اعتقاد رهبران مجاهدين، چون مسائل داخلي ايران بيشتر است، اگر جنگ دراز مدت شود، باعث سقوط رژيم ايران خواهد شد؛ ولي عراق به رغم داشتن يكسري مسائل داخلي، چون قدرت سازماندهي دارد، قادر است كه مسائلش را حل كند. آنان پس از شكست در انتخابات مجلس شوراي اسلامي، به بني صدر كه طرفدارانش سرنوشتي همچون مجاهدين يافته بودند، نزديك شدند و با فريبكاري، خود را آماده حضور در جبهه ها معرفي كردند و اجازه حضور يا عدم حضور را در صلاحيت بني صدر(فرمانده كل قوا) دانستند، نه دادستاني انقلاب آبادان. سلسله حوادث داخلي كه به غائله 14/12/1359 منجر شد، چهره واقعي مجاهدين خلق را آشكار كرد. در اين روز، طي سخنراني بني صدر به مناسبت گراميداشت درگذشت دكتر محمد مصدق آنان به همراه ديگر طرفداران رئيس جمهور، هواداران حزب جمهوري اسلامي حاضر در مراسم را مورد ضرب و شتم قرار دادند. پس از اين واقعه، مجاهدين خلق جمهوري اسلامي را به خشونت هاي تروريستي و تحميل جنگ فراگير داخلي تهديد كردند. 12 روز بعد از واقعه 14 اسفندماه، مسعود رجوي در پيام زودهنگام نوروزي خود، رهبر انقلاب را به آغاز جنگ تحميلي متهم كرد: در سالي كه گذشت، ندانم كاري هاي مفرط سياسي، بي كفايتي در برخورد با مسائل بين المللي، دخالت در امور ديگران به بهانه صدور مكانيكي انقلاب(كه گويي انقلاب هم يك كالاست) مضاف بر همه شقه سازي هاي نفاق افكنانه در صفوف خلق، كار را به آن جا رساند تا حكام مستبد عراق به فكر ارضاي هوس هاي جاه طلبانه خود در خاك ميهن ما بيفتد. در اين پيام، رهبر سازمان، ادعاهاي دروغين سازمان متبوع خود را مبني بر شركت در جنگ برملا كرد؛ زيرا به اعتقاد آنان، ايران جنگ را آغاز كرده بود. به اين ترتيب، موضع گيري هاي بعدي مجاهدين، عمق رويارويي آنان با جمهوري اسلامي و حتي مقدسات و چهارچوب هاي ملي را نشان داد. پس از جريان 14 اسفندماه، امام خميني(س) در تاريخ 26 اسفندماه، هياتي را مامور رسيدگي به اختلافات رئيس جمهور و دولت و مجلس كرد؛ اما بني صدر و موتلفانش از جمله مجاهدين، درصدد بودند تا همچون 14 اسفندماه، غائله ديگري را بيافرينند. از همين رو، تصويب قانون قصاص، بهانه اي شد تا جبهه ملي، هواداران خود را براي راه پيمايي اعتراض آميز فرا خواند و ديگر گروه هاي مخالف، از جمله مجاهدين، آن را فرصت مهمي بدانند. در مقابل اين فراخواني، رهبر كبير انقلاب، طي پيامي در تاريخ 25/3/1360 اعلام كردند؛ واجب است مردم به بيرون بيايند و نگذارند كه ضد اسلام راه پيمايي نمايند. به اين ترتيب، روز 25 خرداد ماه به رفراندمي مردمي تبديل شد كه مجاهدين خلق همواره خواهان آن بودند؛ اما نتيجه آن، مورد رضايت آنان نبود، زيرا اين رفراندم، در ادامه رفراندم جمهوري اسلامي و قانون اساسي آن بود.از همين رو، سازمان از 30/3/1360 وارد فاز عمليات مسلحانه عليه جمهوري اسلامي شد. بني صدر پيش از فرار، به خيال آن كه مجاهدين نيروي قابل توجهي را در اختيار دارند، از آنان خواست تا همه را بسيج كرده و با آزاد كردن منطقه اي از تهران و مستقر شدن در آن، با راديوي موج اف. ام. پيام هاي خود را به مردم برسانند. پاسخ رجوي مبني بر اين كه نيروي 10 هزار نفري در كار نيست، در واقع، حكايت از آگاهي مجاهدين از عمق نفوذشان در جامعه داشت. به اين ترتيب، بني صدر مجبور شد راه باطلي كه با مجاهدين آغاز كرده بود، با اقامت در خاك بيگانه، ادامه دهد. عمليات مرصاد در يك نگاه پذيرش قطعنامه 598 از سوي ايران، همان گونه كه عراق را در بن بست سياسي و نظامي شديدي قرار داد و توطئه هاي وسيعي را كه از جانب استكبار جهاني عليه انقلاب اسلامي تدارك ديده شده بود، نقش بر آب كرد، بر گروه ها و عناصر به اصطلاح اپوزيسيون نيز شوك شديدي وارد كرد.در اين ميان، منافقين به عنوان تنها گروهي كه همه حيثيت(!) و هستي سازمان خود را در گرو جنگ نهاده بودن... |
| نتايج انتخابات رياست جمهوري در روستاي شهاب الدين نتايج آراي رياست جمهوري در شهاب الدين... |
| نتايج انتخابات شوراي اسلامي دوره چهارم روستا نتايج ارا... |
|
نتايج بازيهاي واليبال... |